Na het parkeeravontuur en de (mede daardoor) hoognodig rustige avond, was het tijd om Porto te ontdekken. Met twee woorden is onze indruk te beschrijven: te druk. Tenzij je van heel veel mensen -
al dan niet op vrijgezellentocht - houdt, is Porto eigenlijk te mijden als de spreekwoordelijke builenpest. Maar goed aangezien we vier overnachtingen hadden geboekt, is het een kwestie van de
mind setten en er het beste van maken. En dat is al met al prima gelukt. Vroeg opstaan (als de rest zijn roes nog ligt uit te slapen) om de stadswandeling te maken, naar de zee wandelen (ver weg
van het centrum en dus de drukte) en verder maar een beetje op de toeristische flow meesurfen. Die flow was in ons geval een bezoek aan een porthuis (rode daken). Alle porthuizen liggen overigens
in ‘ons’ Vila Nova de Gaia en dus niet in Porto. Een portie fadomuziek én een georganiseerde tour naar de Dourovallei. Deze laatste bleek - mede dankzij de kleinschaligheid en een deskundige gids
– een uitstekende invulling van de dag. Alles bij elkaar hebben we de afgelopen dagen een prima beeld van de terroir, de wijnbouw en -productie gekregen. En daar ging het om!
Desondanks zijn manlief en ik er niet heel rouwig om dat we Porto (en VN de Gaia) en haar drukte weer achter ons kunnen laten.
Reactie schrijven