Zamora

We volgen de Douro, die over de Spaanse grens Duero genoemd wordt naar Zamora. Een verademing na de hectiek van Porto. Iedereen heeft hier een heerlijk rustig tempo. Er staan drie watermolens in de rivier, er rijdt een toeristentreintje, maar er zit niemand in. Een alleraardigste winkelstraat met telkens afwisselend een Romaanse kerk, een winkel uit de jaren vijftig en een huis met Art Nouveau gevel. Blijkbaar heeft Zamora eind 19e, begin 20e eeuw een aardige opleving gehad. ’s-Middags kun je er een kanon afschieten, maar in de avond komt het stadje tot leven. De plaatselijke fanfare (trommels en doedelzakken) oefent achter het theater in de buitenlucht en is zelfs in ons appartement te horen. By the way…elke kerktoren (en die zijn er veel), heeft zijn eigen ooievaarsnest.