Frankrijk-Spanje-Portugal (en weer terug)
We zijn in de Bourgogne aangekomen alwaar Autun onze laatste stop is voor we weer naar huis gaan. Een heerlijk stadje om een dag door te brengen. Beetje mijmeren en terugdenken aan de afgelopen weken en ondertussen aan de hand van een gedownloade stadswandeling langs de diverse hoogtepunten slenteren. Hoogtepunten, die verrassend genoeg regelmatig bleken te bestaan uit (al dan niet nog in gebruik zijnde) winkelpanden. Wellicht de sponsoren van de wandeling 🧐. Autun is gesticht door de...
Manlief is niet alleen kenner en liefhebber van wijn, maar ook van Romaanse bouwkunst. Om die reden wil hij al jaren de abdijkerk in Conques bezoeken. Om allerlei - verder onbelangrijke - redenen was er dat nog nooit van gekomen, maar vandaag zijn we er vanuit Rodez heengereden. Net als Cordes is ook Conques een van de mooiste dorpen van Frankrijk. Dé belangrijkste Franse halte voor de pelgrims die vanuit Le Puy en Vélay zijn vertrokken op weg naar Santiago. De hoofdingang van de kerk is ten...
…..de Katharen en dan houd ik erover op. Een van de mooiste dorpen van Frankrijk (in Frankrijk hebben ze een onafhankelijke organisatie die zo’n ‘label’ kan toekennen) is Cordes sur Ciel. Een steile, hoge rotspunt leek Raymond II, graaf van Toulouse en fervent Kathaar, in 1222 een veilig toevluchtsoord voor zijn geloofsgenoten. En inderdaad met haar stevige torens en vervaarlijk uitziend valhek, moet het haast onneembaar zijn geweest. Tegenwoordig is dat anders, weliswaar is het nog...
Als je iets belooft, dan moet je het ook nakomen. Daarom in deze blog alles over Albi en de Katharen in max 250 woorden! Zowaar een uitdaging. Welnu… in de 11e, 12e eeuw ontstond binnen de katholieke kerk een beweging die genoeg had van de macht, pracht en praal van de clerus. Zeg maar een vroeg protestantisme. Hun pure invulling van het geloof vond al snel veel navolgelingen in Zuid Europa, het meest in Zuid Frankrijk (Languedoc, Pyreneeën). O.a. in Carcassonne en Albi. Het mag duidelijk...
Eindelijk is het minder warm en dus weer tijd voor een fikse wandeling. Persoonlijk ben ik dol op gorges en laten die er nu volop zijn in de buurt van onze tijdelijke residentie: Caudiès-de-Fenouillèdes. Een plaats met een naam die niet is uit te spreken en niet correct is te schrijven zonder tig keer op google maps gekeken te hebben. In de onderlinge mondelinge en schriftelijke communicatie met manlief (we sturen elkaar ook mailtjes), maakte ik het mezelf makkelijk door het steeds over...
Eens, normaal gesproken is dat te veel voor één dag, maar in Priorat ligt dit allemaal onder handbereik. Het was nog steeds veel te warm 😰 en dus ook vandaag was de auto onze grootste vriend. Vanuit onze standplaats Gratallops reden we over verlaten wegen, afwisselend smal, smaller, smalst van het ene dorp naar het andere door Priorat. Gelegen schuin onder Barcelona, en bekend om zijn wijn. Met Rioja de enige DOCa (DOQ in het Catalaans), de hoogste kwaliteitsaanduiding in de Spaanse...
Wonen in Calatayud… Beter van niet. Tenminste dat was onze indruk gistermiddag. Wellicht waren we negatief beïnvloed door het veel te warme weer. Je gaat in mei in de hoop dan nog van milde temperaturen te kunnen genieten en je vind jezelf terug in een bakoven. Dus het devies: rustig lopen en uitkijken naar een leuke gelegenheid om iets te drinken en/of eten. Het eerste is ons niet gelukt en het tweede was niet te vinden. Vanochtend in de relatieve koelte maakte Calatayud veel goed, al...
We volgen de Douro, die over de Spaanse grens Duero genoemd wordt naar Zamora. Een verademing na de hectiek van Porto. Iedereen heeft hier een heerlijk rustig tempo. Er staan drie watermolens in de rivier, er rijdt een toeristentreintje, maar er zit niemand in. Een alleraardigste winkelstraat met telkens afwisselend een Romaanse kerk, een winkel uit de jaren vijftig en een huis met Art Nouveau gevel. Blijkbaar heeft Zamora eind 19e, begin 20e eeuw een aardige opleving gehad. ’s-Middags kun je...
Na het parkeeravontuur en de (mede daardoor) hoognodig rustige avond, was het tijd om Porto te ontdekken. Met twee woorden is onze indruk te beschrijven: te druk. Tenzij je van heel veel mensen - al dan niet op vrijgezellentocht - houdt, is Porto eigenlijk te mijden als de spreekwoordelijke builenpest. Maar goed aangezien we vier overnachtingen hadden geboekt, is het een kwestie van de mind setten en er het beste van maken. En dat is al met al prima gelukt. Vroeg opstaan (als de rest zijn roes...
Zo rond de eerste eeuw voor Christus bouwde een Keltisch volk een gezellige nederzetting aan de kust van Galicië. Pal aan de monding van de Miño, de grensrivier met Portugal. De gemeenschap (Monte Santa Tegra) floreerde dankzij de nabijheid van de zee en de handel met de Feniciërs. Aan die bloeitijd kwam een einde toen de handel over de wegen (weer die Romeinen) commercieel interessanter werd. En voor handel over de weg lag ons Keltisch dorpje niet erg strategisch. Tja, het kan verkeren. Aan...